Redes de TI para principiantes
Redes de TI para principiantes: Introdución
Neste artigo, imos discutir os conceptos básicos das redes de TI. Trataremos temas como a infraestrutura de rede, os dispositivos de rede e os servizos de rede. Ao final deste artigo, deberías ter unha boa comprensión de como funcionan as redes de TI.
Que é unha rede de ordenadores?
Unha rede de ordenadores é un grupo de ordenadores que están conectados entre si. A finalidade dunha rede informática é compartir datos e recursos. Por exemplo, pode usar unha rede de ordenadores para compartir ficheiros, impresoras e conexión a Internet.
Tipos de redes informáticas
Existen 7 tipos comúns de redes informáticas:
Unha rede de área local (LAN): é un grupo de ordenadores que están conectados entre si nunha pequena área como unha casa, unha oficina ou unha escola.
Rede de área ampla (WAN): Unha WAN é unha rede máis grande que pode abarcar varios edificios ou mesmo países.
Rede local sen fíos (WLAN): Unha WLAN é unha LAN que utiliza tecnoloxía sen fíos para conectar os dispositivos.
Rede de Área Metropolitana (MAN): A MAN é unha rede de toda a cidade.
Rede de área persoal (PAN): Un PAN é unha rede que conecta dispositivos persoais como ordenadores, portátiles e teléfonos intelixentes.
Rede de área de almacenamento (SAN): Unha SAN é unha rede que se usa para conectar dispositivos de almacenamento.
Rede Privada Virtual (VPN): Unha VPN é unha rede privada que utiliza unha rede pública (como Internet) para conectar sitios ou usuarios remotos.
Terminoloxía en rede
Aquí tes unha lista de termos comúns usados en redes:
Enderezo IP: Cada dispositivo nunha rede ten un enderezo IP único. O enderezo IP úsase para identificar un dispositivo nunha rede. IP significa Protocolo de Internet.
Nodos: Un nodo é un dispositivo que está conectado a unha rede. Exemplos de nodos inclúen ordenadores, impresoras e enrutadores.
Enrutadores: Un enrutador é un dispositivo que reenvía paquetes de datos entre redes.
Interruptores: Un interruptor é un dispositivo que conecta varios dispositivos xuntos na mesma rede. O cambio permite que os datos se envíen só ao destinatario previsto.
Tipos de conmutación:
Conmutación de circuítos: Na conmutación de circuítos, a conexión entre dous dispositivos dedícase a esa comunicación específica. Unha vez establecida a conexión, non pode ser utilizada por outros dispositivos.
Conmutación de paquetes: Na conmutación de paquetes, os datos divídense en pequenos paquetes. Cada paquete pode tomar unha ruta diferente ata o destino. A conmutación de paquetes é máis eficiente que a conmutación de circuítos porque permite que varios dispositivos compartan a mesma conexión de rede.
Cambio de mensaxe: A conmutación de mensaxes é un tipo de conmutación de paquetes que se usa para enviar mensaxes entre ordenadores.
Portos: Os portos utilízanse para conectar dispositivos a unha rede. Cada dispositivo ten varios portos que se poden usar para conectarse a diferentes tipos de redes.
Aquí tes unha analoxía para os portos: pensa nos portos como a saída da túa casa. Podes usar a mesma toma para conectar unha lámpada, un televisor ou un ordenador.
Tipos de cables de rede
Hai 4 tipos comúns de cables de rede:
Cable coaxial: O cable coaxial é un tipo de cable que se usa para televisión por cable e internet. Está feito dun núcleo de cobre que está rodeado por un material illante e unha chaqueta protectora.
Cable de par trenzado: O cable de par trenzado é un tipo de cable que se usa para redes Ethernet. Está feito de dous fíos de cobre que están retorcidos entre si. A torsión axuda a reducir as interferencias.
Cable de fibra óptica: O cable de fibra óptica é un tipo de cable que utiliza a luz para transmitir datos. Está feito dun núcleo de vidro ou plástico que está rodeado por un material de revestimento.
Wireless: Wireless é un tipo de rede que utiliza ondas de radio para transmitir datos. As redes sen fíos non usan cables físicos para conectar dispositivos.
Topoloxías
Existen 4 topoloxías de rede comúns:
Topoloxía de autobuses: Nunha topoloxía de bus, todos os dispositivos están conectados a un só cable.
vantaxes:
- Fácil de conectar novos dispositivos
- Fácil de solucionar problemas
desvantaxes:
– Se o cable principal falla, toda a rede cae
– O rendemento diminúe a medida que se engaden máis dispositivos á rede
Topoloxía estelar: Nunha topoloxía en estrela, todos os dispositivos están conectados a un dispositivo central.
vantaxes:
- Fácil de engadir e eliminar dispositivos
- Fácil de solucionar problemas
– Cada dispositivo ten a súa propia conexión dedicada
desvantaxes:
– Se o dispositivo central falla, toda a rede cae
Topoloxía en anel: Nunha topoloxía en anel, cada dispositivo está conectado a outros dous dispositivos.
vantaxes:
- Fácil de solucionar problemas
– Cada dispositivo ten a súa propia conexión dedicada
desvantaxes:
– Se un dispositivo falla, toda a rede falla
– O rendemento diminúe a medida que se engaden máis dispositivos á rede
Topoloxía de malla: Nunha topoloxía de malla, cada dispositivo está conectado a todos os outros dispositivos.
vantaxes:
– Cada dispositivo ten a súa propia conexión dedicada
- De confianza
– Non hai un único punto de falla
desvantaxes:
– Máis caro que outras topoloxías
- Difícil de solucionar
– O rendemento diminúe a medida que se engaden máis dispositivos á rede
3 Exemplos de redes informáticas
Exemplo 1: Nunha configuración de oficina, os ordenadores están conectados entre si mediante unha rede. Esta rede permite aos empregados compartir ficheiros e impresoras.
Exemplo 2: Unha rede doméstica permite que os dispositivos se conecten a Internet e compartan datos entre eles.
Exemplo 3: Unha rede móbil úsase para conectar teléfonos e outros dispositivos móbiles a Internet e entre si.
Como funcionan as redes informáticas con Internet?
As redes informáticas conectan os dispositivos a Internet para que poidan comunicarse entre si. Cando te conectas a Internet, o teu ordenador envía e recibe datos a través da rede. Estes datos envíanse en forma de paquetes. Cada paquete contén información sobre de onde veu e cara a onde vai. Os paquetes envíanse a través da rede ata o seu destino.
Provedores de servizos de Internet (ISPs) proporcionar a conexión entre redes informáticas e internet. Os ISP conéctanse ás redes informáticas mediante un proceso chamado peering. O peering é cando dúas ou máis redes se conectan entre si para que poidan intercambiar tráfico. O tráfico é os datos que se envían entre redes.
Hai catro tipos de conexións ISP:
- Marcar: Unha conexión de acceso telefónico utiliza unha liña telefónica para conectarse a Internet. Este é o tipo de conexión máis lento.
- DSL: Unha conexión DSL usa unha liña telefónica para conectarse a Internet. Este é un tipo de conexión máis rápido que o acceso telefónico.
- Cable: Unha conexión por cable usa unha liña de televisión por cable para conectarse a Internet. Este é un tipo de conexión máis rápido que o DSL.
- Fibra: Unha conexión de fibra utiliza fibras ópticas para conectarse a Internet. Este é o tipo de conexión máis rápido.
Provedores de servizos de rede (NSP) proporcionar a conexión entre redes informáticas e internet. Os NSP conéctanse ás redes informáticas mediante un proceso chamado peering. O peering é cando dúas ou máis redes se conectan entre si para que poidan intercambiar tráfico. O tráfico é os datos que se envían entre redes.
Hai catro tipos de conexións NSP:
- Marcar: Unha conexión de acceso telefónico utiliza unha liña telefónica para conectarse a Internet. Este é o tipo de conexión máis lento.
- DSL: Unha conexión DSL usa unha liña telefónica para conectarse a Internet. Este é un tipo de conexión máis rápido que o acceso telefónico.
- Cable: Unha conexión por cable usa unha liña de televisión por cable para conectarse a Internet. Este é un tipo de conexión máis rápido que o DSL.
- Fibra: Unha conexión de fibra utiliza fibras ópticas para conectarse a Internet. Este é o tipo de conexión máis rápido.
Arquitectura de redes informáticas
A arquitectura de rede de ordenadores é a forma en que os ordenadores están dispostos nunha rede.
Unha arquitectura peer-to-peer (P2P). é unha arquitectura de rede na que cada dispositivo é á vez cliente e servidor. Nunha rede P2P, non hai un servidor central. Cada dispositivo conéctase a outro dispositivo da rede para compartir recursos.
Unha arquitectura cliente-servidor (C/S). é unha arquitectura de rede na que cada dispositivo é un cliente ou un servidor. Nunha rede C/S, hai un servidor central que ofrece servizos aos clientes. Os clientes conéctanse ao servidor para acceder aos recursos.
Unha arquitectura de tres niveis é unha arquitectura de rede na que cada dispositivo é un cliente ou un servidor. Nunha rede de tres niveis, hai tres tipos de dispositivos:
- Clientes: Un cliente é un dispositivo que se conecta a unha rede.
- Servidores: Un servidor é un dispositivo que ofrece servizos aos clientes nun.
- Protocolos: Un protocolo é un conxunto de regras que rexen como se comunican os dispositivos nunha rede.
Unha arquitectura de malla é unha arquitectura de rede na que cada dispositivo está conectado a todos os demais dispositivos da rede. Nunha rede de malla, non hai un servidor central. Cada dispositivo conéctase a todos os demais dispositivos da rede para compartir recursos.
A topoloxía de malla completa é unha arquitectura de malla na que cada dispositivo está conectado a todos os demais dispositivos da rede. Nunha topoloxía de malla completa, non hai un servidor central. Cada dispositivo conéctase a todos os demais dispositivos da rede para compartir recursos.
A topoloxía de malla parcial é unha arquitectura de malla na que algúns dispositivos están conectados a todos os demais dispositivos da rede, pero non todos os dispositivos están conectados a todos os demais. Nunha topoloxía de malla parcial, non hai un servidor central. Algúns dispositivos conéctanse a todos os demais dispositivos da rede, pero non todos os dispositivos se conectan a todos os demais.
A rede de malla sen fíos (WMN) é unha rede de malla que utiliza tecnoloxías sen fíos para conectar dispositivos. As WMN úsanse a miúdo en espazos públicos, como parques e cafeterías, onde sería difícil implantar unha rede de malla con fíos.
Usando os equilibradores de carga
Os equilibradores de carga son dispositivos que distribúen o tráfico a través dunha rede. Os equilibradores de carga melloran o rendemento distribuíndo o tráfico uniformemente entre os dispositivos dunha rede.
Cando usar os equilibradores de carga
Os equilibradores de carga úsanse a miúdo en redes onde hai moito tráfico. Por exemplo, os equilibradores de carga úsanse a miúdo en centros de datos e granxas web.
Como funcionan os equilibradores de carga
Os equilibradores de carga distribúen o tráfico nunha rede mediante unha variedade de algoritmos. O algoritmo máis común é o algoritmo round-robin.
o algoritmo round-robin é un algoritmo de equilibrio de carga que distribúe o tráfico uniformemente entre os dispositivos dunha rede. O algoritmo round-robin funciona enviando cada nova solicitude ao seguinte dispositivo nunha lista.
O algoritmo round-robin é un algoritmo sinxelo que é fácil de implementar. Non obstante, o algoritmo round-robin non ten en conta a capacidade dos dispositivos na rede. Como resultado, o algoritmo round-robin ás veces pode provocar que os dispositivos se sobrecarguen.
Por exemplo, se hai tres dispositivos nunha rede, o algoritmo round-robin enviará a primeira solicitude ao primeiro dispositivo, a segunda solicitude ao segundo dispositivo e a terceira solicitude ao terceiro dispositivo. A cuarta solicitude enviarase ao primeiro dispositivo, etc.
Para evitar este problema, algúns equilibradores de carga usan algoritmos máis sofisticados, como o de menos conexións.
o algoritmo de mínimas conexións é un algoritmo de equilibrio de carga que envía cada nova solicitude ao dispositivo con menos conexións activas. O algoritmo de menos conexións funciona facendo un seguimento do número de conexións activas para cada dispositivo da rede.
O algoritmo de menos conexións é máis sofisticado que o algoritmo de round-robin e pode distribuír o tráfico de forma máis eficaz a través dunha rede. Non obstante, o algoritmo de menores conexións é máis difícil de implementar que o de round-robin.
Por exemplo, se hai tres dispositivos nunha rede e o primeiro dispositivo ten dúas conexións activas, o segundo dispositivo ten catro conexións activas e o terceiro dispositivo ten unha conexión activa, o algoritmo de menos conexións enviará a cuarta solicitude ao terceiro dispositivo.
Os equilibradores de carga tamén poden usar unha combinación de algoritmos para distribuír o tráfico nunha rede. Por exemplo, un equilibrador de carga pode usar o algoritmo round-robin para distribuír o tráfico uniformemente entre os dispositivos dunha rede e, a continuación, utilizar o algoritmo de menos conexións para enviar novas solicitudes ao dispositivo con menos conexións activas.
Configuración de equilibradores de carga
Os equilibradores de carga configúranse mediante unha variedade de opcións. A configuración máis importante son os algoritmos que se utilizan para distribuír o tráfico e os dispositivos que se inclúen no grupo de balance de carga.
Os equilibradores de carga pódense configurar manualmente ou automaticamente. A configuración automática utilízase a miúdo en redes onde hai moitos dispositivos, e a configuración manual adoita usarse en redes máis pequenas.
Ao configurar un equilibrador de carga, é importante seleccionar os algoritmos axeitados e incluír todos os dispositivos que se usarán no grupo de equilibrado de carga.
Proba de equilibradores de carga
Os equilibradores de carga pódense probar usando unha variedade de ferramentas. A ferramenta máis importante é un xerador de tráfico de rede.
A xerador de tráfico de rede é unha ferramenta que xera tráfico nunha rede. Os xeradores de tráfico de rede úsanse para probar o rendemento dos dispositivos de rede, como os equilibradores de carga.
Os xeradores de tráfico de rede pódense usar para xerar unha variedade de tipos de tráfico, incluíndo tráfico HTTP, tráfico TCP e tráfico UDP.
Os equilibradores de carga tamén se poden probar usando unha variedade de ferramentas de benchmarking. As ferramentas de benchmarking utilízanse para medir o rendemento dos dispositivos nunha rede.
Ferramentas de benchmarking pódese usar para medir o rendemento dos equilibradores de carga baixo unha variedade de condicións, como diferentes cargas, diferentes condicións de rede e diferentes configuracións.
Os equilibradores de carga tamén se poden probar mediante unha variedade de ferramentas de vixilancia. As ferramentas de monitorización utilízanse para rastrexar o rendemento dos dispositivos nunha rede.
Ferramentas de seguimento pódese usar para rastrexar o rendemento dos equilibradores de carga baixo unha variedade de condicións, como diferentes cargas, diferentes condicións de rede e diferentes configuracións.
En conclusión:
Os equilibradores de carga son unha parte importante de moitas redes. Os equilibradores de carga úsanse para distribuír o tráfico nunha rede e mellorar o rendemento das aplicacións de rede.
Redes de entrega de contido (CDN)
Unha rede de entrega de contido (CDN) é unha rede de servidores que se utilizan para entregar contido aos usuarios.
As CDN adoitan usarse para ofrecer contido que se atopa en diferentes partes do mundo. Por exemplo, pódese utilizar unha CDN para entregar contido desde un servidor en Europa a un usuario en Asia.
As CDN tamén se usan a miúdo para ofrecer contido que se atopa en diferentes partes do mundo. Por exemplo, pódese utilizar unha CDN para entregar contido desde un servidor en Europa a un usuario en Asia.
As CDN úsanse a miúdo para mellorar o rendemento dos sitios web e das aplicacións. As CDN tamén se poden usar para mellorar a dispoñibilidade de contido.
Configuración de CDN
Os CDN configúranse mediante unha variedade de opcións. A configuración máis importante son os servidores que se utilizan para entregar contido e o contido que é entregado pola CDN.
Os CDN pódense configurar manualmente ou automaticamente. A configuración automática utilízase a miúdo en redes onde hai moitos dispositivos, e a configuración manual adoita usarse en redes máis pequenas.
Ao configurar un CDN, é importante seleccionar os servidores axeitados e configurar o CDN para entregar o contido que se require.
Probando CDN
Os CDN pódense probar usando unha variedade de ferramentas. A ferramenta máis importante é un xerador de tráfico de rede.
Un xerador de tráfico de rede é unha ferramenta que xera tráfico nunha rede. Os xeradores de tráfico de rede úsanse para probar o rendemento dos dispositivos de rede, como as CDN.
Os xeradores de tráfico de rede pódense usar para xerar unha variedade de tipos de tráfico, incluíndo tráfico HTTP, tráfico TCP e tráfico UDP.
Os CDN tamén se poden probar utilizando unha variedade de ferramentas de benchmarking. As ferramentas de benchmarking utilízanse para medir o rendemento dos dispositivos nunha rede.
Ferramentas de benchmarking pódese usar para medir o rendemento das CDN baixo unha variedade de condicións, como diferentes cargas, diferentes condicións de rede e diferentes configuracións.
Os CDN tamén se poden probar mediante unha variedade de ferramentas de vixilancia. As ferramentas de monitorización utilízanse para rastrexar o rendemento dos dispositivos nunha rede.
Ferramentas de seguimento pódese usar para rastrexar o rendemento dos CDN baixo unha variedade de condicións, como diferentes cargas, diferentes condicións de rede e diferentes configuracións.
En conclusión:
As CDN son unha parte importante de moitas redes. As CDN úsanse para entregar contido aos usuarios e mellorar o rendemento dos sitios web e das aplicacións. Os CDN pódense configurar manualmente ou automaticamente. Os CDN pódense probar utilizando unha variedade de ferramentas, incluíndo xeradores de tráfico de rede e ferramentas de benchmarking. As ferramentas de vixilancia tamén se poden usar para rastrexar o rendemento das CDN.
Seguridade de rede
A seguridade da rede é a práctica de protexer unha rede informática contra accesos non autorizados. Os puntos de entrada a unha rede inclúen:
- Acceso físico á rede: Isto inclúe o acceso ao hardware de rede, como enrutadores e conmutadores.
– Acceso lóxico á rede: Isto inclúe o acceso ao software de rede, como o sistema operativo e as aplicacións.
Os procesos de seguridade da rede inclúen:
-Identificación: Este é o proceso de identificación de quen ou que está tentando acceder á rede.
- Autenticación: Este é o proceso de verificación de que a identidade do usuario ou dispositivo é válida.
- Autorización: Este é o proceso de conceder ou denegar o acceso á rede en función da identidade do usuario ou dispositivo.
- Contabilidade: Este é o proceso de seguimento e rexistro de toda a actividade da rede.
As tecnoloxías de seguridade de rede inclúen:
- Firewalls: Un firewall é un dispositivo de hardware ou software que filtra o tráfico entre dúas redes.
-Sistemas de detección de intrusos: Un sistema de detección de intrusos é unha aplicación de software que supervisa a actividade da rede para detectar sinais de intrusión.
- Redes privadas virtuais: Unha rede privada virtual é un túnel seguro entre dous ou máis dispositivos.
Políticas de seguridade da rede son as normas e regulamentos que rexen como se debe usar e acceder a unha rede. As políticas normalmente abarcan temas como o uso aceptable, contrasinal xestión e seguridade dos datos. As políticas de seguridade son importantes porque axudan a garantir que a rede se utiliza dun xeito seguro e responsable.
Ao deseñar unha política de seguridade de rede, é importante ter en conta o seguinte:
- Tipo de rede: A política de seguridade debe ser axeitada para o tipo de rede que se utiliza. Por exemplo, unha política para unha intranet corporativa será diferente dunha política para un sitio web público.
- Tamaño da rede: A política de seguridade debe ser axeitada para o tamaño da rede. Por exemplo, unha política para unha rede de oficina pequena será diferente dunha política para unha rede de gran empresa.
- Os usuarios da rede: A política de seguridade debe ter en conta as necesidades dos usuarios da rede. Por exemplo, unha política para unha rede utilizada polos empregados será diferente dunha política para unha rede utilizada polos clientes.
- Recursos da rede: A política de seguridade debe ter en conta os tipos de recursos que están dispoñibles na rede. Por exemplo, unha política para unha rede con datos confidenciais será diferente dunha política para unha rede con datos públicos.
A seguridade da rede é unha consideración importante para calquera organización que utilice ordenadores para almacenar ou compartir datos. Ao implementar políticas e tecnoloxías de seguridade, as organizacións poden axudar a protexer as súas redes contra accesos e intrusións non autorizados.
https://www.youtube.com/shorts/mNYJC_qOrDw
Políticas de uso aceptable
Unha política de uso aceptable é un conxunto de regras que definen como se pode usar unha rede informática. Unha política de uso aceptable normalmente abarca temas como o uso aceptable da rede, a xestión de contrasinais e a seguridade dos datos. As políticas de uso aceptable son importantes porque axudan a garantir que a rede se utiliza dun xeito seguro e responsable.
Xestión de contrasinais
A xestión de contrasinais é o proceso de creación, almacenamento e protección de contrasinais. Os contrasinais utilízanse para acceder a redes informáticas, aplicacións e datos. As políticas de xestión de contrasinais adoitan abarcar temas como a forza do contrasinal, a caducidade do contrasinal e a recuperación do contrasinal.
Seguridade de datos
A seguridade dos datos é a práctica de protexer os datos do acceso non autorizado. As tecnoloxías de seguridade de datos inclúen cifrado, control de acceso e prevención de fugas de datos. As políticas de seguridade de datos adoitan abarcar temas como a clasificación e o manexo de datos.
Lista de verificación da seguridade da rede
- Definir o alcance da rede.
- Identificar os activos da rede.
- Clasifica os datos da rede.
- Seleccione as tecnoloxías de seguridade adecuadas.
- Implementar tecnoloxías de seguridade.
- Proba as tecnoloxías de seguridade.
- implantar tecnoloxías de seguridade.
- Vixiar a rede para detectar sinais de intrusión.
- responder a incidentes de intrusión.
- actualizar as políticas e tecnoloxías de seguridade segundo sexa necesario.
Na seguridade da rede, a actualización de software e hardware é unha parte importante para manterse á fronte da curva. Constantemente descóbrense novas vulnerabilidades e desenvólvense novos ataques. Ao manter o software e o hardware actualizados, as redes poden estar mellor protexidas contra estas ameazas.
A seguridade da rede é un tema complexo e non existe unha solución única que protexa unha rede de todas as ameazas. A mellor defensa contra as ameazas de seguridade da rede é un enfoque en capas que utiliza varias tecnoloxías e políticas.
Cales son os beneficios de usar unha rede de ordenadores?
Hai moitos beneficios de usar unha rede de ordenadores, incluíndo:
- Aumento da produtividade: Os empregados poden compartir ficheiros e impresoras, o que facilita o traballo.
- Custos reducidos: As redes poden aforrar cartos compartindo recursos como impresoras e escáneres.
- Mellora da comunicación: As redes facilitan o envío de mensaxes e a conexión con outras persoas.
- Aumento da seguridade: As redes poden axudar a protexer os datos controlando quen ten acceso a eles.
- Fiabilidade mellorada: As redes poden proporcionar redundancia, o que significa que se unha parte da rede falla, as outras partes aínda poden funcionar.
Resumo
As redes informáticas son un tema complexo, pero este artigo debería darche unha boa comprensión dos conceptos básicos. En artigos futuros, discutiremos temas máis avanzados como a seguridade da rede e a resolución de problemas de rede.
